Wieża przesyłowa (również słup energetyczny, wieża wodna w Kanadzie i słup w Wielkiej Brytanii) to wysoka konstrukcja, zwykle wieża kratowa wykonana ze stali, która służy do podtrzymywania napowietrznej linii energetycznej. W sieciach elektroenergetycznych na wieżach przesyłowych znajdują się linie przesyłowe wysokiego napięcia, które transportują masowo energię elektryczną ze stacji wytwórczych do podstacji elektrycznych, z których energia elektryczna jest dostarczana do odbiorców końcowych; ponadto słupy energetyczne służą do obsługi linii podprzesyłowych i dystrybucyjnych niskiego napięcia, które transportują energię elektryczną z podstacji do odbiorców energii elektrycznej.

Istnieją cztery kategorie wież transmisyjnych: (i) wieża podwieszana, (ii) wieża terminala ślepego zaułka, (iii) wieża napinająca i (iv) wieża transpozycyjna. Wysokość wież transmisyjnych waha się od 15 do 55 m (49 do 180 stóp); [1] najwyższe to wieże transmisyjne o wysokości 380 m (1247 stóp) i rozpiętości 2656 m (8714 stóp) napowietrznego łącza elektroenergetycznego Jintang-Cezi , pomiędzy wyspami Jintang i Cezi w prowincji Zhejiang w Chinach. Najdłuższą rozpiętością przeprawy hydroelektrycznej jest rozpiętość Ameralik przeprawy przez linię energetyczną fiordu Ameralik, o długości 5376 m (17638 stóp). Aby złagodzić zmiany klimatyczne, potrzebnych jest więcej wież transmisyjnych, dlatego w latach dwudziestych XX wieku wieże transmisyjne stały się ważne politycznie.

Wieże linii przesyłowych są zwykle klasyfikowane według kształtu, w tym typu szkła, typu głowy kota, typu górnego, typu suchego i typu łyżki. Zgodnie z jego funkcjami istnieją wieże linii przesyłowych napięcia, wieże linii przesyłowych podwieszanych, wieże narożne linii przesyłowych, wieże narożnych końcowych linii przesyłowych (wieże ślepych zaułków), wieże przepraw przez rzekę itp.