Niezależnie od linii wysokiego i niskiego napięcia, a także linii napowietrznych z automatyczną blokadą, istnieją głównie następujące kategorie strukturalne: słup liniowy, słup rozpinany, pręt napinający, słup końcowy i tak dalej.

Wspólna klasyfikacja konstrukcji słupów:
(A)słup linii prostej- zwany także biegunem pośrednim. Ustawiony w linii prostej, słup przed i za drutem tego samego typu i liczba równych wzdłuż drutu po obu stronach napięcia jest równa, tylko w linii pęka, aby wytrzymać niezrównoważone napięcie po obu stronach.
(B) drążek naprężający – w przypadku uszkodzeń linii przerywanej może wystąpić linia, która sprawi, że wieża wytrzyma rozciąganie, aby zapobiec rozszerzaniu się uszkodzenia, musi być zainstalowana w określonym miejscu o większej wytrzymałości mechanicznej, zdolnej wytrzymać naprężenia napięcie wieży, wieża ta nazywa się prętem napinającym. Drążek napinający ustawiony w kierunku liny tak, aby zapobiec zerwaniu liny, a uszkodzenie rozciąga się na całą linkę, a jedynie brak równowagi naprężenia ogranicza się do stanu pomiędzy dwoma cięgnami. Odległość między dwoma drążkami napinającymi zwana sekcją napinającą lub odległością przekładni napinającej, długie linie energetyczne zazwyczaj zapewniają 1 kilometr na odcinek napinający, ale także w zależności od warunków pracy należy je przedłużyć lub skrócić. Zmieniła się liczba drutów i przekrój miejsca, ale także zastosowanie drążka napinającego.
(C)słup narożnyzmiana kierunku linii napowietrznej lokalu, słup narożny może być odporny na rozciąganie, może być również liniowy, w zależności od obciążenia wieży drutem napinającym.
(D)terminal pole - linia napowietrzna na początku i na końcu, ponieważ biegun końcowy ma tylko jedną stronę przewodu, w normalnych warunkach również musi wytrzymać napięcie, więc należy zainstalować kabel.
Typ przewodnika: drut aluminiowy z rdzeniem stalowym ma wystarczającą wytrzymałość mechaniczną, dobrą przewodność elektryczną, niewielką wagę, niską cenę, odporność na korozję, jest szeroko stosowany w napowietrznych liniach elektroenergetycznych wysokiego napięcia.
Minimalny przekrój przewodu wynosi nie mniej niż 50mm² dla linii samozamykających się i 50mm² dla linii przelotowych.
Rozstaw linii: wybór nachylenia jest odpowiedni dla obszarów mieszkalnych na równinach 60-80 m, obszarów niemieszkalnych 65-90 m, ale także zgodnie z rzeczywistą sytuacją na miejscu.
Transpozycja dyrygenta: dyrygent powinien przyjąć transpozycję całego odcinka, transpozycję co 3-4 km, każdy odstęp w celu ustalenia cyklu transpozycji, po cyklu transpozycji, przed wprowadzeniem podstacji. Należy utrzymać wprowadzanie dwóch sąsiadujących rozkładów ta sama linia fazowa. Rola: zapobieganie zakłóceniom pobliskich otwartych linii komunikacyjnych i linii sygnałowych; aby zapobiec nadmiernemu napięciu.

Klasyfikację napowietrznych linii elektroenergetycznych, czy to linii wysokiego napięcia, linii niskiego napięcia czy automatycznych linii obcinających, można podzielić na następujące typy: słupy proste, słupy poziome, słupy łączące i słupy końcowe.
1. Klasyfikacja typowych konstrukcji słupów elektrycznych
Jeden rodzaj. Słup prosty: Znany również jako słup środkowy, instalowany na prostym odcinku, gdy rodzaj i liczba przewodów jest taka sama, napięcie po obu stronach słupa jest równe. Wytrzymuje niezrównoważone napięcie po obu stronach tylko w przypadku pęknięcia przewodu.
Montuje się go na odcinku prostym, gdy przewody są tego samego typu i numeru. B. Słupy odporne na rozciąganie: Gdy linia jest odłączona, linia może zostać poddana działaniu sił rozciągających. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się uszkodzeń, należy zainstalować pręty o dużej wytrzymałości mechanicznej i wytrzymujące rozciąganie w określonych miejscach, zwane prętami napinającymi. Pręty naprężające są wyposażone w linie naprężające wzdłuż linii, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się uszkodzeń i ograniczyć nierównowagę naprężeń pomiędzy dwoma prętami naprężającymi. Odległość między dwoma prętami naprężającymi nazywa się sekcją naciągu lub rozpiętością naprężenia, która w przypadku dłuższych linii energetycznych jest zwykle ustalana na 1 km, ale można ją dostosować w zależności od warunków pracy. Pręty naprężające stosuje się również tam, gdzie liczba i przekrój przewodów są różne.
C. Pręty kątowe: Stosowane jako punkt zmiany kierunku napowietrznych linii energetycznych. Słupy kątowe mogą być napinane lub poziomowane. Montaż linii naprężających zależy od naprężenia słupa.
D. Słupki końcowe: Używane na początku i końcu napowietrznej linii elektroenergetycznej. Zwykle jedna strona słupka końcowego jest naprężona i wyposażona w drut napinający.
Typ przewodnika: Drut linkowy z rdzeniem aluminiowym (ACSR) jest szeroko stosowany w napowietrznych liniach elektroenergetycznych wysokiego napięcia ze względu na jego odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, dobrą przewodność elektryczną, lekkość, niski koszt i odporność na korozję. W przypadku linii napowietrznych 10 kV przewody dzieli się na przewody gołe i przewody izolowane. Przewody izolowane są powszechnie stosowane na obszarach zalesionych i w miejscach o niewystarczającym prześwicie nad podłożem.
Przekrój przewodu: W liniach samozamykających i przelotowych stosuje się zwykle druty aluminiowe z rdzeniem stalowym o minimalnym przekroju nie mniejszym niż 50 mm².
Odległość między liniami: Odległość między liniami na płaskich obszarach mieszkalnych wynosi 60-80 m, a odległość między liniami na obszarach niemieszkalnych wynosi 65-90 m i można ją dostosować do aktualnej sytuacji na miejscu.
Odwrócenie przewodu: Przewód powinien być całkowicie odwrócony co 3-4 kilometry i dla każdego odcinka należy ustalić cykl odwracania. Po cyklu komutacyjnym faza zasilania sąsiedniej stacji powinna być taka sama jak faza przed wprowadzeniem stacji. Ma to na celu zapobieganie zakłóceniom pobliskich linii komunikacyjnych i sygnalizacyjnych oraz zapobieganiu przepięciom.